Donderdag werden we om 12uur het kantoor uitgegooid, wegens de Paasdagen! Charly, Suus en ik doen wat boodschapjes voor het weekend en om 1uur brengen we een bezoek aan dokter van den Berg. Suzan heeft nog steeds last van haar maag en moet regelmatig overgeven. De dokter vertelt dat ze last heeft van brandend maagzuur wat kan komen door iets verkeerds te hebben gegeten of stress. Ze krijgt medicijnen, die ze voor het eten in moet nemen en wat moet helpen tegen de misselijkheid.
's Middags liggen we lekker lui een boekje te lezen bij het zwembad en 's avonds komt De Wet nog een drankje met ons doen in het restaurant.
Vrijdagmorgen gaan we, ondanks dat het kantoor dicht is, toch even braaf aan de studie. Na een tosti vertrekken we naar Mbidi Lodge, een lodge op slechts 20minuutjes afstand. Ze hebben daar stokstaartjes, een warthog, bruine & witte leeuwen, bengaalse tijgers en cheetah's. En natuurlijk een groter zwembad waar we lekker in duiken! Bij het hok van de witte leeuwen wordt het steeds drukker, dus we besluiten een kijkje te nemen. Tigreman John komt een act opvoeren en gaat in de kooi bij Tao en Themba om een act op te voeren. Hij speelt met de enorme beesten, zoals wij met een kat spelen. Als hij de lengte van de leeuw laat zien, door het touwtje hoog in een boom te houden, schrik ik toch wel even, want zelfs de grote Tigreman John is een klein mannetje vergeleken met die enorme leeuw. Tegen etenstijd lopen we terug naar de auto, maar nemen nog even een kijkje bij de bruine leeuwen. Het stinkt er verschrikkelijk en er ligt iets in het hok, waaraan een leeuwin lekker loopt te knagen. Als we dichterbij komen, zien we dat het de kop van een koe is. Charly en Suus gruwelen ervan en gaan door de geur bijna over hun nek. Ik trek me niets aan van de stank en maak wat foto's!
's Avonds genieten we van het laatste seizoen Friends en duiken we bijtijds ons bedje in.
Zaterdagmorgen probeer ik uit te slapen, maar ik word al om half7 wakker, ik draai me nog even om, maar kan niet meer slapen. Ik trek wat baantjes in ons zwembadje, wat twee slagen heen en twee slagen terug is, dus echt lekker zwemmen is het niet en ik lees lekker in mijn boekje bij het zwembad. Om half11 ga ik me gauw aankleden en optutten voor de bruiloft, want een uur later rijden we al richting Elandsdoorn. De zus van Collins (een van de LifeSkillFacilitators) trouwt en hij heeft ons uitgenodigd om deze Tswanabruiloft bij te wonen. We worden met open armen ontvangen en moeten meteen met de andere vrouwen meedansen. Ik kijk goed naar wat de anderen doen, maar op een gegeven moment kom ik erachter dat ik te veel denk en je je gewoon moet bewegen op de muziek, dus laat ik de stapjes in mijn hoofd los en dans... De bruid krijgt een enorme lading cadeautjes, vooral veel kleding, dekens en etenswaren. Vanuit haar rituele klederdracht kleedt ze zich om in een witte bruidsjurk en samen met haar toekomstige man danst ze naar een tent, waar tafels prachtig zijn opgemaakt. Een enorm contrast met de township erbuiten. Wel 30 mensen geven een toespraak en het is jammer dat we niet alles kunnen verstaan. Gelukkig vertaalt Collins veel grappen, zoals de tip van de schoonmoeder: 'Als je vent 's avonds laat dronken thuiskomt, dan moet je niet zeuren, maar gewoon lekker bij hem in bed kruipen...' Iedereen lacht, maar dit is vanuit onze cultuur moeilijk vatbaar. Een dominee gaat ons voor in gebed en trouwt het paar. De bruid gaat zich weer omkleden, dus we dansen terug naar het ouderlijk huis. Wij gaan ondertussen eten. Je moet hier wel een sterke maag hebben, want overdag hebben we al resten dieren overal zien liggen... Gewoon niet aan denken en genieten van de heerlijke maaltijd, want het eten in Elandsdoorn is heerlijk. Ik geniet vooral van de pompoen, die ze hier op een heerlijke wijze bereiden. Na het eten gaan we lekker dansen en ontmoeten we de bruid. We bedanken haar voor de uitnodiging en zij bedankt ons voor onze komst. Want ook al kennen we de bruid niet, we zijn heel de dag als eregasten behandeld. Om 8uur stappen we in de auto en rijden we naar huis, wegens de veiligheid. 's Avonds laat moet je je als blanke meid niet meer in een township begeven... Niets vermoedend dat er ook gevaar dichtbij ons kan zijn op de Lodge. 's Nachts worden we uit bed geroepen door Fernando, de security, die trillend met zijn machettemes ons huisje in komt. De man spreekt amper Engels, maar kan ons duidelijk maken dat hij is aangevallen en dat we de politie moeten bellen. Suzan probeert nog met hem de manager wakker te maken door hem te bellen en bij zijn kamer te roepen/kloppen/schreeuwen... maar de man heeft een borrel op en is niet wakker te krijgen... De politie arriveert, maar de agressieve man is al weg. Ik slaap die nacht bij Charly en Suus op de kamer, want ik vind het toch minder prettig alleen. Vooral omdat ons huisje niet inbraakproof is! De volgende ochtend doet de politie een sporenonderzoek in het restaurant en bekijken ze de film van de inbraak. Twee daders hebben flessen drank meegenomen (dit is eerder gebeurd, ook bij andere omliggende lodges) en de drank verkopen ze door aan een Shebeen. Blijkbaar had één van de daders een wapen (geweer/pistool), waardoor Fernando, ondanks zijn machette, toch behoorlijk bang was.
Charly en ik laten de politie hun werk doen en we gaan naar de kerkdienst van de Ned. Geref. Kerk in Groblersdal. De dienst is in het Afrikaans, maar het is goed te volgen. We zingen de liedjes mee in het Afrikaans 'Dankie Jesus, dankie, dankie Jesus' en gniffelen als de dominee na de preek een elektrische gitaar omhangt en een liedje begint te spelen, wederom zingen we uit volle borst mee. Na de kerkdienst loopt iedereen gauw de kerk uit, de dominee kunnen we nergens meer vinden, dus we stappen ook maar in de auto.
We halen Suzan op en droppen haar in Bronkhorstspruit bij Tess en rijden zelf door naar Pretoria. We drinken koffie op Church Square, doen boodschapjes bij Hatfield en eten een hapje bij Eastwoods. Al om 8uur zijn we in de Backpackers Hostel en lezen een boekje op ons bed, terwijl buiten een regenbui losbarst. We slapen op een zaal met nog twee mannen, waarvan één man de hele boel bij elkaar snurkt en Charly geen oog dicht doet en ik ook onrustig slaap. De wekker staat om 6uur, want we willen bijtijds naar Pilanesberg om dieren te spotten. Zebra's, olifanten, een giraf, warthogs, impala's, een neushoorn, buffels, aapjes, wildebeesten en een kameleon, maar helaas geen katachtigen gezien. Ik mis nog steeds de luipaard van de Big Five lijst... We halen Angela op bij het vliegveld O R Tambo en nemen afscheid van haar vriend Dick. Voordat we Suzan ophalen eten we een hapje bij de Spur in Kempton Park en rijden dan terug. Het is ontzettend druk op de weg. We hebben ontzettend veel tegenliggers. Veel tegenliggers halen elkaar ook in en dat brengt ons soms in lastige situaties. Ik ben blij dat ik zelf achter het stuur zit en controle heb over de situatie. Ik ben ook blij met mijn claxon en grootlicht... Bij Elandsdoorn worden we staande gehouden door de politie die mijn rijbewijs checkt en de auto. Hij kon niets op of aan merken, maar aangezien hij in dienst is en natuurlijk gezag heeft, zei hij maar wat over de huurauto. Ik bedankte hem voor zijn advies en reed gauw door naar huis, waar Simone met haar moeder Anja ons al op stond te wachten. We delen onze verhalen en ik kruip in bed, om vervolgens heel de nacht door muggen wakker te worden gehouden...
Nu weer een nieuwe week, maar twee en een halve dag aan de slag en dan ga ik al naar Kaapstad! Ik heb feedback op mijn thesis, dus ik ga gauw aan de slag!
