Weekendje Sizanani en Pretoria

We starten ons weekend door iets eerder van de Headoffice te vertrekken en een frisse duik te nemen in ons zwembadje. Daarna pakken we ons tasje in en vertrekken naar Bronkhorstspruit waar Tess haar onderzoek doet bij de organisatie Sizanani, dit is een weeshuis voor gehandicapte kinderen.

We komen in het donker aan en gaan gauw Bronkhorstspruit in om wat lekkers te eten. Uit de pub naast het restaurant klinkt live muziek en we nemen een kijkje bij Martin die rocknummers het kroegje inzingt en op zijn elektrische gitaar zichzelf begeleidt. De locals gaan uit hun dak en ik ben verbaasd over de seksuele dansbewegingen van de blanke Afrikaners met name door het nabij gelegen, zeer christelijke Sizanani. Zelfs een dame van in de 60 is haar wilde haren nog niet kwijt en danst er woest op los, waarbij ik bang ben dat ze nog wel eens iets zou kunnen breken…

We slapen heerlijk in Tess haar huisje en ik speel nog even met Tao (alias Karel), de kat waarvoor Tess moet zorgen tijdens haar verblijf.

De volgende ochtend geeft Tess ons een rondleiding. We starten bij de wekelijkse dansles van zaterdagochtend. Waar 2 jonge meiden de chachacha leren en met de kinderen in hun rolstoel dansen. Er wordt geëindigd met een groepsdans, waar ik ook even aan meedoe. Hierna kijken we bij de andere kinderen, de slaapzalen en speelplaatsen. Ik vind het schokkend om te zien dat veel kinderen heel de dag alleen maar op een mat liggen in hun eigen kwijl. Ze dragen een handdoek als luier en de geur vertelt me dat de handdoeken niet schoon meer zijn. Ik voel me een beetje machteloos dat er zo weinig met de kinderen gedaan wordt. De dansles was ontzettend leuk, alle kinderen genoten ervan, maar niet ieder kind kan hieraan meedoen. Ik hoor van Tess dat ook niet alle kinderen naar school gaan en sommigen alleen heel de dag dus in bed of op een mat liggen voor de tv. Tess laat een methode zien waarmee de kinderen geprikkeld worden als ze in bad gaan. Ze krijgen een verhaal te horen en moeten af en toe iets grijpen (een muziekspeeltje) of met het water spelen. Veel kinderen zouden hier meer geprikkeld moeten worden gedurende de dag…

We vertrekken naar Pretoria waar we eerst een bezoek brengen aan het Voortrekkersmuseum. De andere meiden hebben zich minder verdiept in de geschiedenis en ik vertel over de dingen die ik gelezen heb. Ik voel me ontzettend blank en schaam me als ik twee donkere mannen (de security) in het museum zie zitten. De Zulu’s worden op de muren afgebeeld als gemene Bosjesmannen die de blanke Afrikaners afslachten met hun speren, zelfs vrouwen en kinderen zijn slachtoffer op het tafereel. Het  is een afbeelding van de slag bij de Bloedrivier tussen de blanke Piet Retief en de zwarte Dingane. We leren over de leefwijze van de Voortrekkers en genieten vanaf het monument van het uitzicht op Pretoria.

We parkeren onze auto in Hatfield en terwijl de andere meiden gaan shoppen lopen Angela en ik richting de Union Buildings. Ik volg mijn gevoel en we komen aardig in de buurt, voor het laatste stukje vraag ik de weg aan een beveiliger van de ambassade van de USA. Ik krijg meteen een opvoedkundig lesje van hem. In Nederland is het al beleefd om te vragen: ‘Mag ik u iets vragen?’ Maar hier zeg je eerst goedendag, dan vraag je hoe het met diegene gaat, je wacht op het antwoord en zegt dat het ook goed gaat met jou en pas daarna kun je vragen of je iets mag vragen en vraag je de weg. We worden gebeld door de andere meiden dat de winkels al gesloten zijn, dus dat zij ook naar de Union Buildings komen. We zwaaien even naar president Zuma en keren terug naar Hatfield om ons hostel op te zoeken. Bij Pretoria Backpackers verdelen we de kamers. Ik slaap vannacht tussen Tess en Simone, maar eerst gaan we voor het eerst hier stappen op Hatfield square. We dansen tot in de vroege uurtjes en ik breng iedereen als BOB weer veilig thuis.

Helaas na 3,5uur gaat de wekker voor het ontbijt. We genieten van een ontbijtje en terwijl Charlotte en Suzan al naar Kingdoms Lodge rijden, bekijken wij nog een marktje en kopen CD’s voor in de auto. Ook wij rijden terug en zetten Tess weer af op Bronkhorstspruit. Ik doe een tukje in de auto en later op mijn bedje in Kingdoms Lodge. Na wat gegeten te hebben bel ik met het thuisfront en tref iedereen op de Fred! Samen met Charlie kijk ik ‘The ugly truth’ op haar laptop en duik ik mijn mandje in om de volgende morgen weer fris en fruitig mijn nieuwe week te kunnen starten…

Van Sabie tot Graskop, van waterval tot Blyde River Canyon, van blank tot zwart… kortom Z-A!

Vrijdag tot 2 uur gewerkt en daarna vanaf ons vertrouwde Groblersdal naar Sabie gereden. Na een slaapje op de achterbank, mooie uitzichten, een kodakmomentje en gezellig geklets met Suzan en Charlotte, kortom 3,5 uur, komen we aan in Sabie. We leggen onze spulletjes op onze dorm bij de Billy Bongo Backpackers en gaan op zoek naar een plekje om te eten. We vinden een leuk restaurantje ‘The Wild Fig Tree’ en bestellen vast een voorgerechtje, terwijl we een beetje ongerust worden over de aankomst van Angela, Simone en Tess. Na diverse telefoontjes blijkt dat ze al bij Billy Bongo zijn, helaas hebben wij de sleutel mee, dus komen ze meteen naar ons voor een lekkere pizza.

We slapen in hoeverre je het slapen kan noemen met z’n zessen op een kamer in stapelbedden. De lattenbodem is goed te voelen door ons matrasje heen en we zijn dan ook blij als de wekker om kwart voor 7 gaat…

Na een ontbijtje (uiteraard boterhammen met pindakaas) in de wiet- en bierlucht van gasten van de vorige avond vertrekken we naar de eerste waterval, the Bridal Veil. Naarmate de tijd vordert hoppen we van waterval naar waterval, Horseshoe Falls, Lone Creek Fall. Dan is het tijd voor wederom een bammetje pindakaas bij de MacMac Pools, waar we een verfrissende duik nemen. Simone en Suzan springen zelfs van het watervalletje. We komen Nederlanders tegen en maken een gezellig praatje, waarna we doorgaan naar de MacMac Fall. Hier overwin ik voor het eerst mijn hoogtevrees door vlakbij een hekje naar de prachtige waterval te kijken. We hebben geen tijd voor de Forest Fall, want dat is 4 kilometer wandelen en Suzan, Charlotte en Tess willen om 4 uur terug naar Groblersdal voor de verjaardag van Derek (een blanke Zuid-Afrikaanse boerenzoon). Charlie wil heel graag de Berlin en Lisbon Falls zien, dus we rijden door naar het noorden. We nemen een kijkje bij God’s Window en genieten van het verbazingwekkende uitzicht. Wederom is het kans om angsten te overwinnen op deze enorme hoogte. Na al het waterspektakel gaan de meiden richting Kingdoms Lodge en besluiten Simone, Angela en ik nog een kijkje te nemen in Pilgrim’s Rest, een oud mijnwerkersdorpje. Het stelt niet veel voor, ook het openluchtmuseum is schaars, maar toch leuk om even rond gewandeld te hebben. In het dorpje kopen we nog wat kaarten voor thuis en gaan naar Graskop. We eten een heerlijke hamburger in een Mozambicaans restaurant en gaan richting Backpackers Valley View. We worden hartelijk ontvangen door Melinda, de eigenaresse, een ontzettend lief mens. Ook komen we hier Flora (een Utrechtse medestudent, die onderzoek doet in Johannesburg) met haar ouders tegen. We uiten ideeën om binnenkort een keer naar Jo-burg te gaan en gaan bijtijds naar bed.

Op zondag kunnen we lekker ons broodje roosteren voordat we ‘m vol smeren, met wederom de oude vertrouwde pindakaas alias ‘Black Cat’. Het heeft die nacht ontzettend geregend, dus het bewolkte God’s Window nogmaals bekijken heeft geen zin. We rijden verder naar het noorden, naar de Blyde River Canyon en genieten van de Potholes, dit zijn gaten (die overigens hier ook in de weg zitten) in het water, uitgesleten door de kracht van de natuur! Ik geniet van zeer dichtbij (ondanks hoogtevrees, ik ben trots op mezelf) van de adembenemende waterval. Ik ren over hoge bruggen en maak volop foto’s van de geweldige natuur. We rijden door naar de ‘Three Rondavels’ (een rondavel is een ronde hut met een rieten dak, maar dit natuurspektakel zijn 3 bergen die op deze hutten lijken qua vorm). Het uitzicht is gigantisch. Rond de rand staan bordjes ‘do not pass this point’, waar weinig mensen zich aan houden. Ook Simone gaat voorbij dit punt en laat een spectaculaire foto nemen. Tjah, angsten, wel niet doen… heel even passeer ik het punt en klim op een rots voor een foto!

We eten een heerlijke pannenkoek bij Harrie’s pancakes, alom bekend in Graskop en omstreken. Ik deel mijn pannenkoek met appel, ijs en kaneelsuiker met Angela en krijg de helft van haar pannenkoek met kaas en tomaat. Met volle buiken rijden we tevreden en voldaan weer naar ‘huis’. Op Kingdom’s Lodge merken we hoe moe we zijn en kruipen na wat Noodles op de bank voor een documentaire over de witte Zuid-Afrikaners van Louis Theroux uit 1999. We discussiëren nog even door over de apartheid, waar we hier regelmatig (ondanks de afschaffing) mee geconfronteerd worden.

Ook op maandag spreken we er weer over door. De racistische Eugene die had vastgezeten wegens het vermoorden van een zwarte werknemer is 2 jaar geleden op zijn boerderij geliquideerd, krijgen we van een Ndlovu-collega te horen. Het is raar hoe mooi en wijds dit land is qua natuur, maar hoe lelijk en bekrompen de ideeën van sommige bewoners hier zijn. Gelukkig zijn er ook veel mensen die wel willen werken aan een multicultureel Z-A.

Vandaag op 3 scholen geweest en een datum afgesproken voor het afnemen van de interviews. Daarna meteen weer druk met SPSS. Er is nog een hoop te doen voor de interviews, dus ik kan de komende week hard aan het werk!

Ndlovu Headoffice

Bijna weer een weekje SPSSen op de headoffice erop. Ik heb eindelijk de baseline (voormeting) af, nu de post-evaluation (nameting) nog en dan analyseren...
Vandaag ben ik op visite geweest bij verschillende scholen om kennis te maken met de directeuren en hen te vragen of ik hier interviews mag afnemen. Van de principals krijg je niet meteen hoogte, ze willen liever dat je nog een keer terugkomt, zodat ze er over na kunnen denken of dat je ze terug belt... Gelukkig kan ik al op 3 scholen terecht, 2 scholen ga ik maandag nogmaals bezoeken en 2 scholen moet ik maandag even bellen.
Kortom, het onderzoek hier loopt lekker!
Ook voor mijn stage een lading artikelen gekregen die bruikbaar kunnen zijn, dus dat wordt een hoop leeswerk. Voor mijn stage ga ik speelkaarten ontwerpen die gebruikt kunnen worden tijdens het Stepping Stones programma. De speelkaarten hebben betrekking op Sexual Health en Sexual Health Rights. Natuurlijk hoort daar ook weer een mooi verslagje bij over hoe dit geïmplementeerd kan worden en de beweegredenen achter het maken van deze kaarten. Ik hoef me dus tijdens en na mijn onderzoek hier niet te vervelen, maar kan hier hard aan het werk!
Dit weekend gaan we met de meiden de watervallenroute rijden van Sabie naar Graskop. We gaan een kijkje nemen bij de Blyde River Canyon in de Drakensbergen om lekker te genieten van dit prachtige land na een week hard werken.

Elandsdoorn Miracle Theatre

Om iets over 9uur komen we 's morgens aan bij de Community Centre in Elandsdoorn. Alle jongeren uit de Township hebben net een briefing gehad over wat er vandaag van hen verwacht wordt. Met een aantal meiden begin ik met de zitplaatsen van het theater schoon te vegen. Het orkest oefent ondertussen samen met het koor. Even blijf ik kijken om naar de prachtige muziek te luisteren. Het koor zingt fantastisch en je krijgt zin om mee te swingen op de Afrikaanse muziek. Ik zit met tranen in mijn ogen als de jongeren 'Wave your flag' zingen. Elk woord dringt tot me door...
Twee life skill trainers komen bij me zitten en we kletsen even over de muziek, als ik vervolgens de meiden ga helpen in de 'keuken'. In het zonnetje zitten we met elkaar aardappels te schillen voor wel 1000 mensen. Anderen zijn bezig met het fijnsnijden van pompoenen, wortels, kool en rode bieten.
Ik help bij het maken van de lunch, broodjes hotdog en heb zo'n trek dat ik er wel twee op kan.
Om half 4 worden er lakenpakketten uitgedeeld, maar om 4 uur moeten ze hiermee stoppen, want het orkest gaat beginnen.
Hugo Tempelman houdt een toespraak en de klassieke muziek galmt de township in. Na 2nummers begint het helaas te regenen, snel til ik samen met Angela Joseph (die in een rolstoel zit) op een droog stuk. De toeschouwers (met name kinderen) mogen voor op het overdekte podium plaatsnemen, terwijl het orkest zich naar achteren verplaatst om door te gaan met de show.
Het klaart weer op en iedereen zoekt zijn plekje weer op, om vanaf daar mee te kunnen zingen en dansen met het koor. Als de voorstelling is afgelopen knalt de dj hiphop door de luidsprekers en we maken er een echt feest van. Fantastisch hoe de orkestleden (blanke 50-ers) met de jonge meiden uit de township dansen.
Ik deel eten uit aan al die mensen die samen hebben genoten van de muziek en neem zelf ook lekker een bordje.
Om 8uur vertrekken we voldaan weer richting Groblersdal. (Foto's volgen nog!)

Zondag is het even lastig opstarten na 6 dagen hard werken. Tegen de lunch besluiten we naar Loskopdam Nature Reserve te gaan. Helaas geen giraffen, neushoorns en nijlpaarden gezien, maar wel impala's, hartebeesten, apen, wilde zwijnen en prachtige vogels en vlinders. (Foto's hiervan heb ik weer op de blog gezet).

Vandaag weer aan het werk. Vanmorgen naar Elandsdoorn geweest en nu weer hard bezig in SPSS!

Elandsdoorn

Nippend aan een glaasje Zuid-Afrikaanse rode wijn geniet ik na van mijn dag...
Na een ochtendje SPSS op de headoffice in Groblersdal vertrekken we met z'n 5en naar Elandsdoorn. We parkeren de auto bij het Sportcentrum en gaan te voet naar het Miracle Theatre, waar een ceremonie bezig is wegens het overlijden van een leerkracht van een nabijgelegen school. Hier ontmoeten we Johnny die ons de plannen voor morgen (het concert) verteld. Ondanks het weekend, toch om 9uur beginnen! De ceremonie is afgelopen en we lopen met de stoet scholieren weer richting het sportcentrum, waar een hoop kinderen blijven hangen. Suzan en ik pakken de voetbal uit de auto en lopen richting het voetbalveld. Een groep jongens sprint meteen naar het veld en er worden teams gemaakt. De meiden kruipen bij Simone en Charlotte langs de zijlijn en het spel begint. Angela is ondertussen druk in gesprek met één van de Life Skill Trainers, die o.a. het Stepping Stones programma (waar ik onderzoek naar doe) hebben verzorgd. Het is boven de 30 graden en na een tijdje haken we af. We kletsen met nog wat jongeren en gaan weer richting Groblersdal.
Het is leuk om kennis te maken met de jeugd. Een meisje van 19 vertelt aan Simone en mij haar levensverhaal. Haar moeder is in 2000 overleden, haar vader is er ook niet meer en ze woont in Elandsdoorn bij haar tante. Ze heeft haar school afgerond en weet niet wat nu te doen. Ze schrijft in een boekje prachtige gedichten, o.a. over de vraag waarom haar moeder haar heeft verlaten. Ze lijkt boos, maar het is ook heel verdrietig. Ze vertelt dat ze weinig vrienden heeft, dat dit boekje haar beste vriend is. Morgen komt ze ook naar het concert en ik hoop haar weer te spreken, zodat wij misschien vrienden voor haar kunnen zijn.
Het was een prachtige dag en morgen wordt waarschijnlijk weer een feest! Ondanks het vroege opstaan, toch weer een dag om naar uit te kijken.

Leven in Zuid-Afrika

Ik zit alleen bij het restaurant achter mijn laptop. De andere meiden waren moe en zitten lekker met elkaar in het huisje. Op de achtergrond praten een paar mensen die hier komen eten. Af en toe kwaken de eenden in de vijver en hoor ik een kikker…

Het is eigenlijk best raar hoe snel je went in een andere omgeving. Hoewel we ook wel echte Nederlanders zijn en met de boodschappen die we doen toch een Hollandse pot in elkaar zetten. Het links rijden gaat al haast vanzelf en ook het werk op de headoffice van Ndlovu is al een gewoonte. ’s Morgens binnen stappen om 8uur iedereen ‘goedemorgen’ wensen en vragen of het goed met ze gaat of ze een leuke avond hebben gehad. Alina komt een kopje thee brengen, terwijl ik al begonnen ben achter mijn laptop. Tussen het statistische werk door een bespreking in de tuin, waar ik even later ook mijn lunch nuttig.

Geen versgeperste jus ’s morgens, maar wel heerlijke Cruesli met stukjes chocola ertussen. Na het werk even verfrissen in het zwembadje… Het leven hier is heerlijk!

Dit weekend is er een concert in Elandsdoorn bij de Miracle Theatre, waar we met z’n vijven gaan helpen. Bijna iedereen van de organisatie gaat er zaterdag naartoe om een handje te helpen en iedereen kijkt er al helemaal naar uit. De mensen zijn hier geweldig, ze werken keihard (ondanks de hitte) en zijn ontzettend vriendelijk.

Het is hier reuze fijn en ik kijk alweer uit naar morgen! Dus zoals ze hier zeggen ‘lekker slaap’.

Eerste dagje aan het werk

Vandaag gewerkt op de headoffice van Ndlovu Care Group op de Witstinkhoutstreet in Groblersdal. Angela en Simone zaten samen in een kantoortje achter de laptop en ook Suzan en Charlotte. Ik zat in de centrale ruimte en keek recht in het kantoor van Hugo Tempelman, de directeur. Wel gezellig, want iedereen komt daar langs en zo kon ik iedereen begroeten/kennis maken.
Vanmorgen om 8uur begonnen en dan is de dag best lang als je heel de tijd in SPSS zit te werken... Eigenlijk zou Daniël (een jongen van de financiële afdeling) langskomen, want die wil/moet leren werken met SPSS, maar hij kwam pas om 4uur toen ik net mijn laptop dichtklapte om boodschapjes te gaan doen. Bovendien ben ik statistiek ook niet sterk genoeg om iemand in SPSS weg te wijzen, maar misschien kan ik 'm toch wat leren. Kan ik dat meteen in een mooi verslagje voor de uni opnemen.
Wel moe na zo'n eerste kantoordag in zo'n nieuwe omgeving. Gelukkig hoef ik niet 4 maanden lang op kantoor te zitten.
Ik ben benieuwd wat morgen me weer gaat brengen...

Weekend!

Gisteren een dagje naar Pretoria geweest. Uiteindelijk alleen geshopt en nog geen musea bezocht, maar we komen in de komende 4 maanden vast nog wel een keer in Pretoria!
Al aardig aan het burnen van de warme zon en naast de leuke zebra's houden helaas ook andere dierlijke huisgenootjes me druk bezig met deet smeren!
Foto's uploaden op mijn blog blijkt een ramp, dus die probeer ik maar te plaatsen op facebook. Hoop dat dit wel gaat lukken...
Zometeen maar alvast een beetje aan de studie, door de vragenlijsten in spss te zetten (niet het leukste opdrachtje van studeren...)
Gisteren ook voor maar 2euro naar NL gebeld, omdat Mirella jarig was. Viel me reuze mee. Veel dingen zijn hier echt goedkoper. Kleding, boodschappen, eten in een restaurantje, zelfs de benzine. Benzine is wel het duurst van alles, we betalen 10R84 per liter, dit komt ongeveer neer op 1euro per liter.
Ik raak hier al aardig gewend, ik sta niet meer direct met mijn camera paraat als ik de zebra's zie, want die zie je hier toch aldoor! En met name de impala's kun je niet missen... Volgens een medewerker van Kingdoms Lodge zie je even veel impala's als donkere mensen en stenen in Z-A en je bent niet echt heir geweest als je de impala's gemist hebt!
Morgen hard aan het werk, we moeten al om 8uur op het hoofdkantoor in Groblersdal zijn. Ik ben benieuwd naar al mijn ervaringen...

Welkom in Zuid-Afrika

Ha allemaal,

Gisteren gearriveerd in Z-A! Ik heb met 4 andere meiden een leuk huisje in Kingdoms Lodge in Groblersdal. Gisteravond zijn we bij het restaurant een hapje gaan eten en de zebra's en impala's gingen toen net wat drinken bij de poel bij het restaurant.
Vandaag kennis gemaakt met Ndlovu Care Group. De organisatie waarbij ik mijn onderzoek ga doen. Veel lieve mensen ontmoet, die allemaal de strijd met HIV/AIDS aangaan!
Nu zit ik lekker in het zonnetje om jullie allemaal op de hoogte te brengen. Het leven hier is heerlijk!
Morgen ga ik echt starten met het bespreken van mijn onderzoek, dan wordt het hier natuurlijk ook hard werken!

Groetjes daar aan iedereen!