Ziek in ZA...

Helaas een griepje opgelopen hier in ZA... Vrijdag de hele dag op bed gelegen en zaterdagochtend ook rustig aan gedaan. Mijn boek van Adriaan van Dis uitgelezen (cadeautje van mijn zussen), maar gelukkig heeft Angela een nieuwe voorraad gekregen van Dick, die hier 2weken geleden op visite was, dus ik zit gelukkig nog niet zonder...
Zaterdagmiddag met Charly, Angela en Suzan naar Mbidi Lodge geweest, om daar lekker een dagje te relaxen. De babyleeuwtjes zijn groot genoeg om geaaid te worden, dus daar maken we dankbaar gebruik van. Tigreman John vraagt of we interesse hebben om te helpen bij het voeden, dus we lopen richting zijn huis met de babyleeuwtjes, die met ons meelopen, maar zich stiekem af en toe voor ons verstoppen...
Ik geef een leeuwtje de fles, hierin zit een oplossing van melk, ei en gelatine, wat niet al te prettig ruikt... We spelen nog even met de kleintjes en ik knuffel volop, want ik mis Cooger en Fox toch wel een beetje...
Zondag weer lekker rustig aangedaan en nu proberen weer aan de slag te gaan. Hopen dat ik gauw opknap, want het zou jammer zijn om ziek naar Mozambique te moeten vertrekken...

Kaapstad

Donderdag 12 april werk ik tot half1, maar kan me amper concentreren, want ik zit al veel te veel met het weekend in mijn hoofd... Ik  rij met Suzan naar Bronkhorstspruit, waar Jac me al op staat te wachten om me naar Lanseria (vliegveld) te brengen. De medestudenten uit Joburg zijn er nog niet, dus ik kan nog even met Jac een cappuchino drinken op het kleine vliegveldje. Marion is jarig, maar dat vieren we morgen pas, dus we toosten nog wel even op president Zuma die ook vandaag zijn verjaardag viert. Na een onrustige vlucht arriveren we in Kaapstad, waar we de bus nemen naar het Civic Centre om nog 20minuten naar ons hostel in Longstreet te lopen. Penthouse on Long is een keurig hostel en we hebben een slaapzaal voor ons vieren, want Flora slaapt met haar vriendin op een andere locatie. 's Avonds eten we een hapje en tegen enen zoeken we ons bedje op.
Vrijdagmorgen hebben Merel en ik een tocht geboekt naar Robbeneiland. Daniël probeert nog mee te gaan, maar de boot zit helaas al volgeboekt. Na een rustig tochtje over zee (helaas konden we niet buiten zitten...) komen we aan bij het eiland. We duiken een bus in en krijgen een toer over het eiland. Het is een vrij heldere dag, waardoor we mooi uitzicht hebben op Kaapstad en de Tafelberg. We eindigen de busrit bij de gevangenis, waar we een rondleiding krijgen van een politieke ex-gevangene. Hij vertelt ons over Mandela (na het boek te hebben gelezen, zijn huis te hebben bezocht en twee musea over de Apartheid, hoor ik weinig nieuws...) en ook heel kort over zijn eigen ervaringen. Het eiland heeft een vrij mooie natuur en er leven nog steeds mensen, exgevangen en exbewakers in harmonie samen! We worden in de haven opgewacht door Marion en Daniël, want het is tijd om Marions verjaardag te gaan vieren en dat doen we met een wijnproeverij! Met de taxi rijden we naar Groot Constantina, waar we een rondleiding krijgen en 5 wijntjes mogen proeven. Ik vind de wijn hier niet zo lekker, dus ik moet nog maar eens terug en richting Stellenbosch en Franshoek, op zoek naar een goede Kaapse wijn! We braaien op het dak van het hostel met aan de ene kant uitzicht over Kaapstad en aan de andere kant de reusachtige Tafelberg. We dansen tot 2uur op Longstreet...
Zaterdag slapen we een beetje uit en vertrek ik met Merel en Marion naar Kasteel de Goede Hoop. In het VOC-fort stijgt de heimwee naar Nederland met al het Delfts Blauw en schilderijen en meubels in Nederlandse stijl... Toch hebben we weinig om trots op te zijn als Nederlanders en we schamen ons voor onze afkomst bij de rondleiding door de martelkamers... De VOC-mentaliteit, misschien niet iets om echt trots op te zijn... Na het fort zoeken we Daniël op die met bekende Afrikaners (ex-aupairs uit NL) bij een van hen een wijntje en Amarula zit te drinken. Vanaf het huis hebben we uitzicht op zee en het Stadium. 's Avonds ontmoeten we Flora weer met haar vriendin Charlotte en haar neef is ook 's morgens gearriveerd. Na 4uur in Kaapstad is hij al overvallen, slechts 150Rand (15euro) afgegeven, maar toch een onprettig gevoel na een doodsbedreiging met een mes... We dansen in Harrington street en zoeken om 3uur ons bed weer op.
Zondag gaan Merel, Marion, Daniël en ik met de trein richting CapePoint. We kopen kaartjes naar het eindpunt Simonstown, maar de trein rijdt niet verder dan Fish hoek. Dus het laatste stukje met de bus. Na een lunch in de haven van Simonstown lopen we richting Boulders Beach op zoek naar pinguins. Eindelijk raak ik de zee aan! Nog geen pinguin te zien, dus ik poseer voor Merel (die niet weg wil zonder een pinguin te hebben gezien) als pinguin en doe mijn imitatie van de zeeleeuw. Gelukkig zien we de romantische beestjes na 5minuten lopen toch bij Foxy Beach! Het is schattig om te zien hoe de monogame stelletjes voor elkaar zorgen en ze lekker liggen te luieren op het strand. We nemen de trein terug, eten een hapje en  dan is het alweer tijd om richting het vliegveld te gaan. Vliegmaatschappij Kulula brengt ons veilig terug naar Lanseria, waar Jaccie me om kwart voor 12 alweer staat op te wachten. Ik overnacht in Pretoria, maar krijg weinig slaap, want de wekker gaat al om half6. Daniël (collega) haalt me op en ik rij met hem mee naar Groblersdal. Ik word even voor 8uur op de Headoffice afgezet, maar de andere meiden zijn er nog niet eens, dus ik besluit een ontbijtje te halen bij de Pick&Pay. Helaas is Charlotte mijn laptop vergeten, dus moet ik op en neer rijden, maar ik ben zo moe, dat ik besluit lekker op Kingdoms Lodge te blijven en een dagje te luieren en na te genieten van mijn avonturen in Kaapstad...

Paasweekend

Donderdag werden we om 12uur het kantoor uitgegooid, wegens de Paasdagen! Charly, Suus en ik doen wat boodschapjes voor het weekend en om 1uur brengen we een bezoek aan dokter van den Berg. Suzan heeft nog steeds last van haar maag en moet regelmatig overgeven. De dokter vertelt dat ze last heeft van brandend maagzuur wat kan komen door iets verkeerds te hebben gegeten of stress. Ze krijgt medicijnen, die ze voor het eten in moet nemen en wat moet helpen tegen de misselijkheid.
's Middags liggen we lekker lui een boekje te lezen bij het zwembad en 's avonds komt De Wet nog een drankje met ons doen in het restaurant.
Vrijdagmorgen gaan we, ondanks dat het kantoor dicht is, toch even braaf aan de studie. Na een tosti vertrekken we naar Mbidi Lodge, een lodge op slechts 20minuutjes afstand. Ze hebben daar stokstaartjes, een warthog, bruine & witte leeuwen, bengaalse tijgers en cheetah's. En natuurlijk een groter zwembad waar we lekker in duiken! Bij het hok van de witte leeuwen wordt het steeds drukker, dus we besluiten een kijkje te nemen. Tigreman John komt een act opvoeren en gaat in de kooi bij Tao en Themba om een act op te voeren. Hij speelt met de enorme beesten, zoals wij met een kat spelen. Als hij de lengte van de leeuw laat zien, door het touwtje hoog in een boom te houden, schrik ik toch wel even, want zelfs de grote Tigreman John is een klein mannetje vergeleken met die enorme leeuw. Tegen etenstijd lopen we terug naar de auto, maar nemen nog even een kijkje bij de bruine leeuwen. Het stinkt er verschrikkelijk en er ligt iets in het hok, waaraan een leeuwin lekker loopt te knagen. Als we dichterbij komen, zien we dat het de kop van een koe is. Charly en Suus gruwelen ervan en gaan door de geur bijna over hun nek. Ik trek me niets aan van de stank en maak wat foto's!
's Avonds genieten we van het laatste seizoen Friends en duiken we bijtijds ons bedje in.
Zaterdagmorgen probeer ik uit te slapen, maar ik word al om half7 wakker, ik draai me nog even om, maar kan niet meer slapen. Ik trek wat baantjes in ons zwembadje, wat twee slagen heen en twee slagen terug is, dus echt lekker zwemmen is het niet en ik lees lekker in mijn boekje bij het zwembad. Om half11 ga ik me gauw aankleden en optutten voor de bruiloft, want een uur later rijden we al richting Elandsdoorn. De zus van Collins (een van de LifeSkillFacilitators) trouwt en hij heeft ons uitgenodigd om deze Tswanabruiloft bij te wonen. We worden met open armen ontvangen en moeten meteen met de andere vrouwen meedansen. Ik kijk goed naar wat de anderen doen, maar op een gegeven moment kom ik erachter dat ik te veel denk en je je gewoon moet bewegen op de muziek, dus laat ik de stapjes in mijn hoofd los en dans... De bruid krijgt een enorme lading cadeautjes, vooral veel kleding, dekens en etenswaren. Vanuit haar rituele klederdracht kleedt ze zich om in een witte bruidsjurk en samen met haar toekomstige man danst ze naar een tent, waar tafels prachtig zijn opgemaakt. Een enorm contrast met de township erbuiten. Wel 30 mensen geven een toespraak en het is jammer dat we niet alles kunnen verstaan. Gelukkig vertaalt Collins veel grappen, zoals de tip van de schoonmoeder: 'Als je vent 's avonds laat dronken thuiskomt, dan moet je niet zeuren, maar gewoon lekker bij hem in bed kruipen...' Iedereen lacht, maar dit is vanuit onze cultuur moeilijk vatbaar. Een dominee gaat ons voor in gebed en trouwt het paar. De bruid gaat zich weer omkleden, dus we dansen terug naar het ouderlijk huis. Wij gaan ondertussen eten. Je moet hier wel een sterke maag hebben, want overdag hebben we al resten dieren overal zien liggen... Gewoon niet aan denken en genieten van de heerlijke maaltijd, want het eten in Elandsdoorn is heerlijk. Ik geniet vooral van de pompoen, die ze hier op een heerlijke wijze bereiden. Na het eten gaan we lekker dansen en ontmoeten we de bruid. We bedanken haar voor de uitnodiging en zij bedankt ons voor onze komst. Want ook al kennen we de bruid niet, we zijn heel de dag als eregasten behandeld. Om 8uur stappen we in de auto en rijden we naar huis, wegens de veiligheid. 's Avonds laat moet je je als blanke meid niet meer in een township begeven... Niets vermoedend dat er ook gevaar dichtbij ons kan zijn op de Lodge. 's Nachts worden we uit bed geroepen door Fernando, de security, die trillend met zijn machettemes ons huisje in komt. De man spreekt amper Engels, maar kan ons duidelijk maken dat hij is aangevallen en dat we de politie moeten bellen. Suzan probeert nog met hem de manager wakker te maken door hem te bellen en bij zijn kamer te roepen/kloppen/schreeuwen... maar de man heeft een borrel op en is niet wakker te krijgen... De politie arriveert, maar de agressieve man is al weg. Ik slaap die nacht bij Charly en Suus op de kamer, want ik vind het toch minder prettig alleen. Vooral omdat ons huisje niet inbraakproof is! De volgende ochtend doet de politie een sporenonderzoek in het restaurant en bekijken ze de film van de inbraak. Twee daders hebben flessen drank meegenomen (dit is eerder gebeurd, ook bij andere omliggende lodges) en de drank verkopen ze door aan een Shebeen. Blijkbaar had één van de daders een wapen (geweer/pistool), waardoor Fernando, ondanks zijn machette, toch behoorlijk bang was.
Charly en ik laten de politie hun werk doen en we gaan naar de kerkdienst van de Ned. Geref. Kerk in Groblersdal. De dienst is in het Afrikaans, maar het is goed te volgen. We zingen de liedjes mee in het Afrikaans 'Dankie Jesus, dankie, dankie Jesus' en gniffelen als de dominee na de preek een elektrische gitaar omhangt en een liedje begint te spelen, wederom zingen we uit volle borst mee. Na de kerkdienst loopt iedereen gauw de kerk uit, de dominee kunnen we nergens meer vinden, dus we stappen ook maar in de auto.
We halen Suzan op en droppen haar in Bronkhorstspruit bij Tess en rijden zelf door naar Pretoria. We drinken koffie op Church Square, doen boodschapjes bij Hatfield en eten een hapje bij Eastwoods. Al om 8uur zijn we in de Backpackers Hostel en lezen een boekje op ons bed, terwijl buiten een regenbui losbarst. We slapen op een zaal met nog twee mannen, waarvan één man de hele boel bij elkaar snurkt en Charly geen oog dicht doet en ik ook onrustig slaap. De wekker staat om 6uur, want we willen bijtijds naar Pilanesberg om dieren te spotten. Zebra's, olifanten, een giraf, warthogs, impala's, een neushoorn, buffels, aapjes, wildebeesten en een kameleon, maar helaas geen katachtigen gezien. Ik mis nog steeds de luipaard van de Big Five lijst... We halen Angela op bij het vliegveld O R Tambo en nemen afscheid van haar vriend Dick. Voordat we Suzan ophalen eten we een hapje bij de Spur in Kempton Park en rijden dan terug. Het is ontzettend druk op de weg. We hebben ontzettend veel tegenliggers. Veel tegenliggers halen elkaar ook in en dat brengt ons soms in lastige situaties. Ik ben blij dat ik zelf achter het stuur zit en controle heb over de situatie. Ik ben ook blij met mijn claxon en grootlicht... Bij Elandsdoorn worden we staande gehouden door de politie die mijn rijbewijs checkt en de auto. Hij kon niets op of aan merken, maar aangezien hij in dienst is en natuurlijk gezag heeft, zei hij maar wat over de huurauto. Ik bedankte hem voor zijn advies en reed gauw door naar huis, waar Simone met haar moeder Anja ons al op stond te wachten. We delen onze verhalen en ik kruip in bed, om vervolgens heel de nacht door muggen wakker te worden gehouden...
Nu weer een nieuwe week, maar twee en een halve dag aan de slag en dan ga ik al naar Kaapstad! Ik heb feedback op mijn thesis, dus ik ga gauw aan de slag!

"Nothing is black or white"

Bijna heb ik mijn boek uit 'Long walk to freedom' van Nelson Mandela.
Hier een paar wijsheden van Mandela:
- A good head an a good heart are always a formidable combination
- After climbing a great hill, one only finds that there are many more hills to climb.
- Education is the most powerful weapon which you can use to change the world.
- We must use time wisely and forever realize that the time is always ripe to do right.
- In my country we go to prison first and then become President.
- It always seems impossible until it's done.
- I am not a saint, unless you think of a saint as a sinner who keeps on trying.
- The greatest glory in living lies not in never falling, but in rising every time we fall.
- One of the things I learned when I was negotiating was that until I changed myself, I could not change others.
- Do not judge me by my successes, judge me by how many times I fell down and got back up again.
- No one is born hating another person because of the color of his skin, or his background, or his religion. People must learn to hate, and if they can learn to hate, they can be taught to love, for love comes more naturally to the human heart than its opposite.
- There is no easy walk to freedom anywhere, and many of us will have to pass through the valley of the shadow of death again and again before we reach the mountaintop of our desires.
- A winner is a dreamer who never gives up.

Ook een echte aanrader: 'Help ik ben blank geworden', van Bram Vermeulen.

Fijne Paasdagen!

Groblersdal - Pta - Joburg - Pta - Groblersdal

Vorige week mijn preconcept van mijn masterthesis ingeleverd. Het einde is nu echt in zicht! Nu wachten op feedback... maar natuurlijk niet zonder weer te genieten van een heerlijk weekend in ZA!
Vrijdagmiddag zijn Charly, Suus en ik naar Bronkhorstpruit gereden, waar we Suus bij Tess hebben achtergelaten (die 2 gingen samen op bezoek bij vrienden in Johannesburg). Charly en ik reden door naar Pretoria. Ondanks dat we de TomTom vergeten waren, kon ik de weg naar Jacs huis nog precies vinden. Attie (Jacs pa) had net de braai aan en er een wors(t) op liggen. Charly en ik maken gezellig een praatje met Attie en een vriend over ZA, racisme en NL.
Jac heeft vanavond een verjaardagsfeestje, dus Charly en ik gaan naar de film. Jac dropt ons af bij Woodlands Mall en koopt voor ons bioscoopkaartjes. Na de wat minder spectaculaire, maar wel grappige 3D-avonturenfilm delen Charly en ik een pizza bij Cappuchinos. We smsen Jac dat we uitgekeken en uitgegeten zijn en hij komt ons ophalen. Met Neil drinken we een drankje in een kroeg, voordat we richting huis gaan. We zijn erg moe van een week werken en de reis naar Pta (Pretoria), dus kruipen we om 1uur lekker in ons bedje.
Ik word om half 9 al wakker en neem na een mugloze nacht op een heerlijk matras (beter dan Kingdoms Lodge) een verfrissende douche. Ik maak een praatje met Attie die al op is en dan komt ook Jac uit bed. Ik maak Charly wakker en met z'n drieën gaan we ontbijten bij Cappuchinos. Charly en ik rijden door naar Johannesburg en lenen de TomTom van Attie. We vinden Simone, Angela en haar vriend Dick bij Constitution Hill (een gevangenis waar Mandela een paar dagen gevangen heeft gezeten). Een vriend van Angela uit Duitsland voegt zich ook bij ons en met z'n zessen rijden we naar het stadion, waar we gaan genieten van een rugbywedstrijd tussen de Lions (Johannesburg) en Crusaders (Nieuw-Zeeland). Attie had al verteld dat het koud zou worden, dus we hebben dikke truien mee, maar het is echt erg fris in het stadion. Ik heb respect voor de cheerleaders die in hotpants rondrennen (ook al gaan de dansjes ongelijk en zijn ze eigenlijk heel erg slecht, haha!)
Suzan en Tess komen te laat, de wedstrijd is al begonnen als ze binnenkomen in korte rokjes met blote benen. Ze dachten dat een stadion overdekt zou zijn... Ik ben blij dat ik mijn sweater en een spijkerbroek aan heb met dichte gympen... Ik ben ook blij dat ik van tevoren de regels heb doorgenomen, want ik begrijp het spel en ik begin de Lions flink te supporten. In de rust staat het 13-10 voor de Lions, ondanks dat ze het slechtste team van ZA zijn, staan ze toch voor! De mascotte (een man met leeuwenhoofd) loopt rond het veld en mensen gaan met hem op de foto. Plotseling springt hij bij ons het publiek in en springt bovenop Suzan en begint haar te knuffelen. "Lion-supporters zijn rare mensen", aldus Jac en Neil! De wedstrijd gaat verder, maar de Lions laten het behoorlijk af weten... Het staat 13-23 en naar mijn mening is het niet meer mogelijk om dit in te halen. Ik krijg gelijk bij de laatste poging van de Lions om tussen de palen door te schieten, missen ze en de stand blijft 13-23 en de Lions verliezen... Echt geweldig om een keer rugby van dichtbij mee te maken. Wonderbaarlijk hoe die mannen op elkaar in stormen, worstelen (soms zelfs op elkaars hoofd slaan) en hoe vaak er iemand gewond blijft liggen na zo'n vechtpartij... Vlak voor ons werd tijdens de tweede helft nog even een arm weer in de kom gezet en hup er kan weer gespeeld worden!!!
Na de wedstrijd ontmoeten we de Joburgmeiden en gaan bij hen een hapje eten. Suzan, Tess en Flora gaan nog uit, Angela en Dick rijden naar hun eigen hostel en als Simone, Charly, Merel en Marion in tweetallen in hun tweepersoonsbedden kruipen, zoek ik een plekje op de bank. Ik ben blij dat ik klein ben en precies op de bank languit kan liggen. 's Morgens word ik al om 7uur wakker, maar draai me nog eventjes om... om half 9 spring ik onder de douche en neem een ontbijtje. Als Charly ook gereed is, rijden we samen weer naar Pretoria om de TomTom af te geven bij Attie. Met Jac eten we een hapje op de Country Club, waar Neil werkt als kok en kijken we uit over de velden met golfers. Op de terugweg naar Groblersdal pikken we Suzan weer op bij Bronkhorstspruit. We rijden meteen door naar Renees huis, waar we een afscheidsfeestje hebben voor Annelot, die vandaag (maandag) teruggaat naar NL. We braaien met Jan, Renee, Johnny, De Wet, Annelot, Dick en wij vieren (zonder Simone, die is in Joburg gebleven om haar moeder van het vliegveld op te halen) en genieten van een wijntje. Om 10uur rijden we naar huis, want er moet weer een week hard gewerkt worden...
Ik sta mijn bed af aan Dick en kruip bij Suzan en Charly op de kamer, zodat Angela lekker bij haar vriend kan slapen. In bed geniet ik nog lekker na van dit drukke, supergezellige weekend en droom heerlijk over dit prachtige land...